Ai ò fât un gîr a pî drî da Ravån
da par mé, pianén, żå pr al stradlén dal Ciû
e am é pèrs ed vàdder d là dala ramè
int i canp una gran fròta ed ragazû.
Stanta cínno in mèż ai prè fòra ed San Flîṡ,
a i arcgnóss tótt quant par nómm, am pèr aîr,
cazadûr ch’i andèvn a câzia col tirén,
ch’i zighèven s’i mazèvn un pasarén.
Una dstaiṡa d êrba, ed sprûc e rusticàn,
l êra al West cån i cowboy e cån i indiàn
e ala sîra un’alcåvva par i amrûṡ,
cån la guâza e cån la lóṅna ch’fèva lûṡ...

Prè ed Cavrèra, prè ed Cavrèra,
a żughèvn a cúcco al bûr infén a sîra,
prè ed Cavrèra, prè ed Cavrèra,
arpiatè int i bûṡ däl båmmb dal tänp ed guèra.

Quanti vôlt al dåpp-meżdé a scapèven vî,
tótt in fîla a pschèr al pånt dla ferovî,
cån un pèz ed lâza, un lâm e dû bigât,
pr an ciapèr pò gnanc un pass mo såul di stiâf.
E ala dmanndga tótt d atåurn al ṡbdèl Mażåur,
l’êra fèsta e an i êra gnanc un muradåur,
al cantîr l êra deṡêrt, incôsa vûd:
in un dé a purtèven vî un quintèl ed ciûd...
Quanti vôlt a vgnêvn a cà col brèg strazè,
par la fûria ed saltèr żå dala ramè,
quand andèven int la żòna militèr
a gratèr di stiûp rużnént pr al sulfanèr...

Prè ed Cavrèra, prè ed Cavrèra,
la repóbblica di cínno dåpp la guèra,
prè ed Cavrèra, prè ed Cavrèra, 
pr una móccia ed ragazû a sî stè una scôla.

I én pasè tant ân e incôsa l é canbiè,
tótt chi cínno i én vgnó grand e i s n én andè,
int i canp an i é pió inción a fèr l amåur,
såul däli anbulànz ch’i córrn al ṡbdèl Mażåur.
Int al sît di rusticàn ai é un parcàgg’
e i malè i arîvn in vatta a un aparàcc’,
tótt i bûṡ däl båmmb col tänp i én stè stupè
e int al bòsc ed banda i môren i drughè;
lé d ataiṡ socuànt nunón i s én fât l ôrt
e zapànd la tèra i rédden drî ala môrt,
parché fra pundôr e bîda da sumnèr
l é un cunténnu’andèr e vgnîr ed funerèl...

Prè ed Cavrèra, prè ed Cavrèra,
fòra ed pôrta fén incåntr a Santa Viôla
prè ed Cavrèra, prè ed Cavrèra,
a man drétta dla Vî Emégglia vêrs Anzôla.

Che blazza stèr a sêdr int un’altèna
d estèd con la calûra, prémma ed sîra,
stèr lé a ascultèr i dscûrs di limalén,
col ganb ṡbindlón par d fòra, sänza pòra.

Ai é un’arżdåura ch’cói la sô bughè,
la ciâma al cínno ch’al żûga int al curtîl,
ai é un gât råss ch’al ṡgnôla in vatta a un mûr,
al guèrda al zîl ch’l é lé, tra lómm e scûr...

Un nôn l avérra l óss ch’al dà int l’andråṅna,
al lîga un biziclån con la cadäṅna,
e pò al ṡmarlatta cåntr a un usulén,
al tîra fòra un mlån e un fiâsc ed vén,

al ṡmôrza cåntr a un mûr un zigalén,
al tîra vî i ciapétt d in fånnd äl brèg,
al s drézza pulidén al sô capèl,
al ciâma Black d in vatta al óss däl schèl.

Äli åmmber i se ṡlónghen pian pianén,
al can al råuṡga un òs in un cantån,
al nèṡa al mûr par fèr al sô pisén
e a tèsta bâsa al córr dal sô padrån.

In vatta ai cópp ai é un luminarôl
col sô fnistrén avêrt pén ed gerâni;
as vadd una faztéṅna suridänta,
as sént na våuṡ ch’la canta una rumanża.

Al vänt l um pôrta äl nòt infén a qué,
la våuṡ l’é delichèta, un pôc stunè,
i én dû studént ch’i żûg-n ala Bohème
int un granèr ch’l é stè ristruturè.

Al såul pianén pianén l é andè a durmîr,
s inpéin äl prémmi strèl in mèż al zîl,
i nimalén ormâi i én tótt a lèt,
l’âria l’é péṅna ed vûl ed palpastrèl,

un mêrel al fà l dånndl in vatta a un fîl
l arsôra un pôc äli èli inànz d durmîr,
al gât fà fénta ed gnínte e al stà a guardèr
pò ṡbarluciànd s invéjja żå pr äl schèl.

Bulåggna in vatta ai cópp, che maravajja,
as sént dscårrer la żänt däntr int äl cà,
al pèr infén che al tänp s séppa farmè:
che blazza in vatta ai cópp dla mî zitè.
 

L’êra una dmanndga ed premavaira
e cla matéṅna a m dṡdé col canpèn,
al vänt al purtèva infén a Curdgèla
la mûṡica bèla di dóppi ed San Pîr.
A turné indrî col pensîr a una vôlta
quand i ṡlighèven par Pâscua äl canpèn,
l êra al segnèl par tótta la żänt 
che nòster Sgnåur l êra resusitè.
I dèvn al saggn äl canpèn ed San Pîr,
tótti cäli ètri i andèven par d drî
e int un mumänt d in Piâza a San Lócca
l êra un cunzêrt ed canpèn par al zîl...

Fôrza canpèn, sunè, sunè,
fè dṡdèr Bulåggna ch’l’é indurmintè,
dâi canpanèr, tirè, tirè,
din dan den don - don din dan den.

“Bän mo té guèrda - a m gé da par mé -
l êra un bèl pèz ch’a n sintêva sunèr”
a curé in Piâza ed gran vulè
e pò d arpiât andé só l canpanéll.
Arivé in vatta col côr in gåula
mäntr i ciapétt i asptèvn al segnèl
e i travarû atâc ala stanga
i tgnêvn in béllic na móccia ed quintèl:
“Quèrt e col strécc, alé andè vî tótt!”
al canpanéll cminzipié a ṡdundlèr,
a m ataché a una clåṅna ed grané
sänza savair ne csa dîr ne csa fèr..

Fôrza ragâz, sunè, sunè,
fè séntr äl våuṡ ed stäl canpèn,
al pèr un ôrghen al canpanån,
din dan den don - din don den dan.

Mäntr ascultèva al cunzêrt däl canpèn
a sinté in côr na gran vójja ed zighèr,
vàdder chi żûven ed banda a chi vción
felîz insàmm là só pr âria a sunèr.
Pian pian la pòra la s n andé vî,
infén äl ganb i ṡmiténn ed tarmèr,
mänter là in bâs int la catedrèl
na móccia ed żänt l’andèva a preghèr.
“Bòja d un månnd, mo l é vaira ch’l é mâż,
ai é la madòna ed San Lócca in zitè!”
Un pensîr nôv l um véns in amänt:
l’êra stè lî ch’la m avêva ciamè...

Sunè, sunè, canpèn sunè,
la madunéṅna l’é qué in zitè,
ciamè i bulgnîṡ, vgnîla a truvèr,
din dan den don - don din dan den.

Ai é un żardén in vatta a una muntâgna ed prêd
in dóvv la żänt la s métt a sêdr al frassc d estèd,
una muntâgna péṅna ed stòri ed ribegliån
che pr i bulgnîṡ l’é dvintè quèṡi un monumänt.
Såtta al żardén ai é äl mazêri d un castlâz
che i zitadén i s divartêvn a fèri al guâst
e par zénc vôlt i al bucénn żå, la pèr na fôla,
l’é nèda acsé la nòstra bèla Muntagnôla.

E pròpri lé dnanz ala Muntagnôla,
piâza Òt Agåsst, la piâza dal marchè,
mo pr i bulgnîṡ l’é la Piazôla,
vèner e sâbet l’é sänpr animè;
lé ai êra Râgni, quall dla sarâca,
lé ai êra al póbblic d Biavèti däl lamàtt,
a båcca avêrta col man in bisâca
tótt i cunprèven agåcc’, savunàtt,
quand al mî nôn al mité só chèṡa
l andé in Piazôla e al cunpré i cumudén,
quâtr o zénc scrân e la tèvla tudassca,
un’otumèna e i cavdón pr al camén,
una vedréṅna con un vaider rått,
un bèl parôl par fèr la pulänt,
pr andèr a spâs fagànd al figàtt
una żanatta col pòmo d arżänt.

Vècia Pîazôla, marchè däli iluṡiån d aîr,
la piâza d èrum dvintè al mustrén ed tótt i mstîr,
in mèż a chi banchétt, in vatta a cla salghè,
atâc a un pèl i fèvn al dånndel i inpichè;
lèdr, asasén, falsèri insàmm a chi ragâz
che da par låur i vlénn pruvèr canbièr äl côṡ,
Żanbån e De Rolandis, i s ciamèvn acsé,
i fónn i prémm dû eròi dla nòstra libartè!

Pâgin ed stòria dla nòstra Piazôla,
piâza Òt Agåsst, la piâza dal marchè,
pròpri lé dnanz ala Muntagnôla
in dóvv i cazénn vî i tudéssc a stiuptè,
al supermarket pió vèc’ ed Bulåggna,
da sizänt ân l éṡésst ste marchè
e dala bâsa, fén só da in muntâgna,
vèner e sâbet i véṅnen tótt qué:
vgnêva l’arżdåura a cunprèr i tindén,

mo i ténp i cànbien e adès in Piazôla
Râgni e Biavèti i én såul un arcôrd,
dal giurnalèr t pû cunprèr Barbanêra
con tótti äl lón sía pr al vén che par l ôrt,
però che blazza fèr spaiṡa in sta piâza
con chi prilén ch’i van lé par cunprèr
parché in Piazôla l’é sänpr una bâża,
un pèr ed gíns, na camîṡa, un capèl,
una stanèla, un giubòt, una vanga,
un pèr ed schèrp, una tannda, un ṡilé,
una piantéṅna da méttr in veranda,
un pèz ed fåurma ed cla bån staṡunè,
un bèl sarvézzi ed puṡèd par la fèsta,
un déssc antîg par balèr al spirú,
una fiamänga par méttri la mnèstra
quand ala dmanndga i s ardûṡen i fiû,

mo adès l é méi ch’a finéssa sta gnôla,
fagànd i augûri a tótt quant i anbulànt,
anc a quî vgnó da luntàn qué in Piazôla
adès ch’i én bèle tótt fiû dal Żigànt;
bån conpleân ala nòstra Piazôla,
vècia butaiga dal pòpol ptrugnàn,
péṅna ed culûr cunpâgna un’ajôla,
bån conpleân par èter sizänt!

Mo sôrbla cum l é lóng a vgnîr al vaird!
l’é una vétta ch’aspèt ed psair pasèr.
Al parabrîṡ l é lósster cm un curâi,
äcco, al savêva, lu-qué am al vôl lavèr...
“Và vî, fastîdi!”, a päns däntr ed mé,
pò a fâg un gèst par dîr ch’a n ò di mnûd;
ló l um surîd e al måsstra ch’l à capé
e al s tîra indrî fagànd un mèż salût.
Una ṡgasè e vî a tótta manatta,
in fûria e in frazza a tói la tangenzièl,
lasàndum drî dû ûc’ såtta una bratta
con i culûr dla nòstra nazionèl... però...

Prôva a pinsèr d lasèr la tô famajja
e andèr luntàn, luntàn par lavurèr,
durmîr par tèra cme i bû såura la pâja,
fèr fénta ed gnínta quand i t trâten mèl;
prôva a pasèr un’åura int un cruṡèl,
con un surîṡ ch’vôl dîr: “Dâm una man,
anc s’a sån naigher a sån un tô fradèl,
e s’a sån qué l’é parché a in ò biṡåggn”.

Un’åura dåpp a sån ancåura lé
da cal semâfor ch’am vôl fèr adanèr:
l é sänper råss, al vaird i l an dscanzlè,
mo al maruchén al pèr ch’séppa sparé...
Åu sé, t è vójja: al spónta par de drî,
col sô surîṡ, la bratta e tótt al rèst,
con chi dû ûc’ ch’i guèrden däntr ai mî:
“Pòrz d un semâfor, môvet, dâi, fà prèst!”
Äcco l é vaird, adès a pòs andèr,
mo ló al cminzéppia a lavèrm al parabrîṡ
e mänter drî quelcdón tâca a sunèr
a i ṡlóng méll franc insàmm a un mèż surîṡ... però...

Prôva a pinsèr etc.
 

Ai êra una vôlta, dai ténp di Bäntvói,
bulgnîṡ ch’i vivêven coi pî sänpr a mói:
cunpâgna Venêzia, regéṅna dal mèr,
Bulåggna vivêva stramèż ai canèl.
Âcua puzlänta ch’la và pian pianén
såtta ai parchégg’ dla nòstra zitè,
âcua ed canèl ch’i an quêrt par vargåggna,
âcua ch’fé vîver la nòstra Bulåggna.

Drî dala Grèda infén int äl Lâm
dòn tótti in fîla ch’lavèven di pâgn
d estèd, d invêren, e quand l êra fradd
i stèven dänter in pî int una bått.
Vétta da bîsti däl nòstri mamà
zànnder, lisîva e cl òmen a cà
un dé drî a cl èter, ajîr come dman, 
äl lavandèri dal canèl ed Raggn.
Vècia Bulåggna bagnè dai canèl
ch’i êrn i mutûr par psair lavurèr,
par ṡghèr i âlber, par bâter al fèr,
e pr al Navélli s andèva anc al mèr;
in Båurg däl Câs lé pròpri drî a Raggn
la Saiga dal’Âcua la fèva al lignâm:
acâz e råuvra, e nûṡ e castâgn,
ròba preziåuṡa par i falegnâm.
Gîra la rôda da bûr a bûr,
int äl cantén ai é i filadûr
a fèr la saida par tótti äl madâm
par quâter góbbi, una canta ed Giuân.
Int äl Muléṅni i òmn êren bianc,
pèder e cínno ch’ṡgubèven insàmm,
dscârga e pò mèṡna quintèl ed furmänt
par äl spartûr ed Bulåggna ch’l’à fâm.
Al pånt di mêrel e in quall int äl Lâm
na fròta ed cínno ch’i fèven al bâgn:
l’âcua l’andèva pian pian al Batfèr
e là i s farmèven quî ch’s êren andghè...

Âcua puzlänta ch’la và pian pianén
såtta i parchégg’ dla nòstra zitè,
âcua ed canèl ch’i an quêrt par vargåggna,
âcua ch’fé vîver la nòstra Bulåggna.

Guèrda che strâz ed lóṅna ch’ai é int al zîl,
senti che olezzo ed fiûr ch’vén só dal purzîl,
scåulta in mèż ala spâgna al cunzêrt di gréll
guèrdum däntr int la båcca s’ai ò äl tunséll...
Maggio! Fioriscon i âlber dla maila gdåggna,
e såura al tarfói ai våula una quèlc panpåggna,
stramèż i râm ed fiòpa, lóng däl cavdâgn
in mèż al fói ṡbarlòcen dû barbażâgn.
Tremule come strelle ci son le lucciole,
in mèż al’insalata ci son le chiocciole,
ai é un cagnâz catîv, pròpi là in mèż al’èra:
a t fâg l’inserenèta dal’aldamèra...

Vieni ala fnèstra, Argía, che ti voglio vedere,
prillati di ṡgiangóni che mi sembri Venere,
mettiti di ṡbalèrzo e stà fairma acsé:
t am pèr una Volkswagen tótta inzuchè;
méttiti la pirucca color del pónndigo,
trucca il tuo bel mustazzo in un specchio concavo,
ciâpa d’int la cardänz un bèl pèz ed pan,
fâm un ventzénc par tränta con dal salâm;
sfilzati con pasione la tua patàgliola,
sali giú dalla camera bella bambola,
òcio ai pirû dla schèla, i én tótt pén ed tarû,
tîret drî na fiamänga d mnèstra ed faṡû...

Vedo nell’aria un vago rumor di sfrappole,
ai ò una fâm ch’am pèr d avair le traveggole!
Sono le tue ganassie che mi stupiscono,
sei tu che biassi mentre le mie languiscono;
dentro nel masnaduro c’è già la canapa,
mi son fatto tuletta nell’acqua putrida,
mi son stopato i bûṡ int i ṡgarlatón
e col fîl d fèr a m sån cuṡé tótt i ptón;
odi questa romanza che vien dal’intimo,
i én i faṡû che prillano nello stomaco,
a m sån inpalughè, sänza un guzén ed vén:
ai ò la puîgla in vatta cómm äl galén...

Vieni qui, Argía, nel buro di sotto il pòrdigo,
andän däntr int la stâla dov’è piú tévido,
stà aténti ale bovazze, pâsa par d lé,
dmatéṅna a spâz vî incôsa con la granè;
stammi tacata, òcio che qui si ṡblíṡiga,
brîṡa tuchèr al tòr che se nå si mòrsica,
sfilzati le galossie par girèr méi,
guèrda ec diṡâster t è i pî tótt pén ed sói;
senti che odor di figna, senti che pàlpiti,
mi stioppano le sfioppole sotto i gomiti,
sfiubbati la panzîra, sfîlzet la canutîra:
ohi, che scadore amarsi in vatta ai balén!

Vén pió avṡén ch’a t vói scaldèr un pôc,
t è i pî frédd e t tramm cómm un pipién,
sént ch’silänzi, la naiv vén żå pianén,
sèra i ûc’ e ascåulta stäl parôl.
Quand t è fradd, a vrêv èser un fûg,
un bèl zòc ch’al brûṡa int al camén,
quand t è chèld, un vintarén sutîl,
l’ariaréṅna ch’la vén só dal culén;
quand t è fâm, a vrêv èser al pan,
al pan chèld quand l é apanna sfurnè;
quand t è said, l’âcua d na surżänt,
frassca e bèla cum i êrn i tû vént ân.

E pò a vrêv èsr ancåura
un prè tótt pén ed fiûr,
un èrc in zîl cån tótt i sû culûr;
par fèr al tô ritrât
a vrêv èsr un pitåur,
ón d chi pitûr puvrétt,
récc såul d amåur...
(chi artéssta d una vôlta,
ch’i stèvn int i granèr
con una fâm antîga par mujêr...)

Quand t î sêria a vrêv èsr un pajâz
pr ascultèr la tô riṡèta in cà;
quand t î alîgra, a sån felîz cån té,
s’t î cuntänta a m sént cunpâgna un rà;
la matéṅna a vrêv èser al såul,
pr èsr al prémm a dèrt al mî båndé;
ala sîra a vrêv èsr al tô lèt
par sustgnîret quand t dôrm cómm un anżlén;
bèla mî, vént ân i én lóng e cûrt,
quanti żòi, quant dulûr avän divîṡ,
quant pensîr, quant zîg pr i nûster mûrt,
quant mumént ed râbia e quant surîṡ.

Ai ò vló méttr in fîla
socuant pensîr par té,
al poêta té t al cgnóss: l é tô maré,
l òmen ch’al t à żurè
dnanz al altèr mażåur
ed stèrt avṡén par sänper
dnanz al Sgnåur.
La canzån l’é finé,
préllet, dâm un baṡén,
dôrum trancuélla avṡén a tô maré.
 

Da cínno quand a stèva int äl cà popolèr
al nòster curtilâz al parêva un pôrt ed mèr,
parché l êra un cunténnuv andèr inànz e indrî
d trizéccuel, biziclàtt e viażadûr a pî.

I prémm ch’i vgnêven dänter i êren i ruscarû,
i dipendént dl’ażiannda che adès la s ciâma AMIÚ,
sunèva una trunbatta e ognón col sô bidån 
andèvn a méttr al róssc fén däntr al caratån.

Pò vêrs mèża matéṅna, sunànd un stufilén,
ai arivèva Mario, al nòster pustén,
con na bursâza péṅna, in vatta a un ravaldån,
al fèva cómm a scôla, ciamàndes tótt par nómm.

Intåurn al dîṡ e mèż, mo solamänt d estè,
un èter cme una fûria l entrèva ed gran vulè:
Vitòri al giazarôl, quall ch’al vindêva al giâz,
e a stèr d asptèr ai êren tótt quant nuèter ragâz;

con un ranpén al fèva di quadartón ed giâz
ch’äl dòn pò äli arvujèven pulîd int un burâz,
pò ló al mitêva in mòto e sóbbit vî d vulè,
che sinchenå la merce la se dsfèva par la strè.

Intåuren a meżdé, bdalànd cme un adanè,
ai arivèva Żêrla, al cínno dal furnèr,
ch’al fóss mò chèld o fradd al n inpurtèva ignént:
ló sänpr in canutîra e nuètr a bâtr i dént!

Un èter l arivèva al dåpp-meżdé d estè,
un umarén cilòb, quall ch’al vindêva i żlè,
con un capèl tótt bianc, cunpâgna un puliṡmàn:
par tränta franc un COF e mé ai êra un sgnurån!

Ai n êra pò anc di èter ch’i vgnêven dåntr a lé
secånnd al gîr ch’i fèven e brîṡa tótt i dé;
äl riṡarôli in bîci, col rîṡ ch’brilèva al såul,
äl vgnêven dala bâsa e i êren sänpr in dåu.

Pò ai êra un umarciôl ch’l êra anc un pô inbarlè,
spinżêva al sô trizéccuel in gîr par la zitè
con la stadîra mâta, adâta par gratèr,
ai arivèva “Gerri” ch’al fèva al sulfanèr.

Con l’âria d un puléttic e fté tótt elegànt,
la båcca péṅna ed dént, al vgnêva dal uriänt
“pel vendele clavatte” ch’al tgnêva int la valîṡ,
spindànd dû bón da méll a t in ṡlunghèva dîṡ.

Ai êra un umarén ch’spinżêva par de drî 
al sô trizéccuel pén d żdarén e granadî,
una dunatta invêzi l’avêva un biziclån
con dåu casàtt ed pass ch’al vgnêva da luntàn.

Ai êra anc un sugèt ch’al n êra brîṡa ed qué,
l avêva una Lanbrétta tótta pistulè, 
con una môla dnanz, l êra ón ch’l avêva ṡbózz:
al fèva anc l unbarlèr, mo ló l êra l agózz.

Che fât amstîr ch’a vdêven da stèr int al curtîl,
na móccia ed żänt sparé con i sû lavurîr,
adès spass e vluntîra quî ch’véṅnen a sunèr
i én såul di pufarû ch’i s vôlen inbrujèr!

Socuànt ân fà, quand ai êra pió żuvnén
con un cuncåurs andé a fèr al pustén,
l êra cl amstîr che sänpr a m insugnèva,
stèr fòra al’âria avêrta anc s’al piuvêva.

Sicómm ch’ai êra stè l ûltum a arivèr
l êra destén ch’avéss da tribulèr,
èser ṡbató in cunténnu’in zà e in là
in pòst di titolèr ch’i stèvn a cà:

un dé andèva a San Lócca opûr ai Dû Purtón
e pò al dé dåpp al’Ôca, ala Nûṡ o dai Pirón
a Bertalî, ala Schèla, ala Bérra e anc al Barżlén,
al Belcantån, Rigåuṡa e såtta l èrżen dal Lavén.

Mo a mé am piaṡêva d andèr ala Bevrèra,
in biziclatta con la bûrsa péṅna pèra,
e pò al Mulén Bruṡè farmèrum pr un spuntén
con un ôv dûr, una ciupatta e un bichîr d vén;

pò vî d vulè, bdalànd cunpâgna un siån,
żå pr al Ruṡèri fén là in fånnd da Macagnàn,
ch’ai fóss al såul, la naiv o una tinpstè
ògni matéṅna mé a i purtèva l’Unitè.

Mé andèva d lóng, felîz par la canpâgna,
e pò a scât lébber a ciapèva una cavdâgna
con la pensiån ch’l’avêva da firmèr
Maria, la vaddva d un pôver furnaṡèr.

E dåpp un pôc arivèva int al Sustgnén,
żå par cla râta ch’la pôrta da Sandrén
e pò a m farmèva såura l èrżen dal canèl,
żâl e puzlänt, mo a mé am parêva bèl.

Pò andèva a truvèr Ióffa, ch’al fèva di divàn,
dåu ciâcher, un grapén, dû simitón al can;
turnànd a salutèva Nipoti, quall di vèṡ,
che col sô furgunzén l andèva a cûṡri int la furnèṡ.

Cum am piaṡêva in premavaira ala Bevrèra
anc se al Navélli al s arviṡèva a un’aldamèra,
par vî Cà Rôṡa, vî Benâza e al Pelegrén,
a Roveretolo, al Ruṡèri e al bèl Sustgnén;

tränta chilòmeter al dé sänza fadîga,
s’as à vént ân i s fan sänza una pîga,
ai êra al żåuven pió felîz ch’ai fóss in tèra:
cum l êra bèl fèr al pustén ala Bevrèra!
 
 

Fàusto Carpàn

Chi s n è adà ch’a Sarafĩ
g piaṡg’ la Minghina, g piaṡg’ la Minghina.
Chi s n è adà ch’a Sarafĩ
g piaṡg’ la Minghina che l par inṡmì.
E int el ruglétto dla maeśtà (3 volte)
che massa d chjàccare!

Quanti ścuaṡi ch’fà la Minghina
sira e matina, sira e matina,
quanti ścuaṡi ch’fà la Minghina
sira e matina per Sarafĩ.
E tutt chel dónne int la tivà (3 volte)
che massa d chjàccare!

La Minghina l’è gnù più blina
e la ṥgonnèlla, e la ṥgonnèlla,
la Minghina l’è gnù più blina
e la ṥgonnèlla  tutt quant el dì.
Ma Sarafĩ và int i soldà (3 volte)
a far l alpino.

Cómm l’è aṡgiva cla molella
e pò la crida, e pò la crida,
cómm l’è aṡgiva cla molella
e pò la crida tutt quanti i dì.
E tutt chel dónne int la tivà (3 volte)
che massa d chjàccare!

Jó! G ò un àścaro che l artorni,
o mamma mìa, o mamma mìa.
Jó! G ò un àścaro che l artorni
o mamma mìa a far l amór.
L tó Sarafĩ l artornarà, l tó Sarafĩ l artornarà,
l tó Sarafĩ l artornarà a primavéra.

Sarafĩ l è artornà a cà
pr el témp del vióle, pr el témp del vióle.
Sarafĩ l è artornà a cà
pr el témp del vióle e di cucumé.
E l dì del nòzzo quant zucarĩ (3 volte)
che śtrado d pippi!

Sarafĩ con la Minghina
sira e matina, sira e matina,
Sarafĩ con la Minghina
sira e matina a far l amór.

E pò l è nado un bèl pupĩ (3 volte)
ch’l à nómm Mamante!

(Testo di Giorgio Filippi)

Che nabbia stasîra int la fòsa,
l’é fradda e a la sént int äli òsa;
ai ò la stufîṡia int äl brâza
e in gåula am vén só la ganòsa.

Pian pian la vén fòra dal bûr 
la sègma dal vèc’ lavadûr
con dnanz tótti äl fnèster dal ṡbdèl 
e a sént anc l udåur dal canèl.

Am pèr quèṡi ed sénter ciamèr, 
cäl dòn i én drî a fèr la bughè
e in mèż a una dstaiṡa ed linzû
i córren i sû ragazû.

A sént tótt i armûr dal marchè
e äl våuṡ d un antîg martedé:
a vadd una scuèdra ed tuṡétt
ch’fan cúcco stramèż ai banchétt.

A sént anc la piôla ed mî nôn,
a sént al martèl dal magnàn;
a sént anc un còro cantèr:
mî pèdr e i sû amîg dla corèl.

A vadd una côrda ṡdundlèr 
atâc ad un vèc canpanéll,
a sént na canpèna sunèr:
l’ardûṡ i vciarlén a magnèr.

A sént al prufómm ch’fèvn i vénc
ch’Ferúccio cujêva drî al Égg’,
a l sént tótt cuntänt stufilèr
in st’mänter ch’l intrazza un panîr.

A sént al savåur di strichétt 
ch’magnèvn al eṡîl da tuṡétt,
a vadd una sfîlza ed fangén
ch’i dôrmen invatta ai banchén.

A sént la siräṅna ciamèr:
ai brûṡa una stâla a Purnèr!
Piantànd tótt i sû lavurîr
i arîven ed cåursa i punpîr.

A päns a un mumänt ed teråur
int l’âcua trancuélla dal Mòr;
a sént anc un cìnno zighèr:
l à pòra e an sà brîṡa nudèr.

E intànt che la nabbia la câla
a n sént pió l martèl e la piôla,
a n sént Feruciàtt stufilèr
e inción lèva pió int al canèl.

La Fòsa l’é tótta un parcàgg’,
e an maṡnarà pió al Mulinàtt:
a tåurn a Bulåggna ch’l é tèrd,
mo a lâs qué una móccia d arcôrd.

Mia cara Fónsa,
ho scrivato una canzon
e te la canto sol per te.

Mia dolce Fónsa,
dâi finéssla di gratarti
sinchenå a m grât anca mé.

Se ti apénso
mè mi vengono in aménte
delle cose stranpalè,

dei pensieri
che ti vengan dedicati
dal povêta ch’a sån mé:

n’insalè col fói d urtîga,
l’âria móffa int la butrîga,
la linguâza d na braghîra,
i bacâi d na purtinèra... 
come sei bella!

e la pózza d un’andråṅna,
al zirlèr d una cadäṅna,
un baṡén d na brótta grémma,
al scadåur såtta una féggna...
sei la mia stella!

Dolce Fónsa,
ho il filone della vitta
che scramlizza sol per te;

se mi guardi
non capisco se ṡbarlòcci
le Due Torri opure me.

Se sospiri
l’aria intorno si fa pesa
e l zinzèl i vanzn inṡmé;

se ti guardo
tu m’ispiri questi quali
che mè sento verso tè:

l’âcua mêrda dal canèl,
un furmâi andè da mèl,
al prufómm d un’aldamèra,
una câca d can in tèra...
come sei bella!

al surîṡ d ón sänza dént,
al ṡguazén d un òc’ pulén,
al prufîl d na scuaciarlè
dåpp che Żóff al l’à pistè...
sei la mia stella!

Arén butén salè limån żanfrén żanfrén żanfrån
evîva la chitâra e l’urchèstra di Bagiàn
e adès ch’a sän int l ûltum ṡbatèdi un pôc äl man
a Betti qué a man drétta ch’al såṅna al żirunżån,
invêzi qué a man stanca, ch’al sóppia int l urganén
un bèl evîva in còro al nòster bèl Gigén
e pò mandè un baṡén al’Ombretta, cal teṡôr,
ch’la péccia såura i tâst col såu manéṅni d ôr
e par finîr sta bòba un’ètra ṡbatrî d man
a Żóff col mandulén ch’l é pròpi un gran canpiån!

...dal sabiån int i turtlén,
al sudåur såtta äl laṡén
che a naṡèrl at vén scramlézz
un didån col panarézz
che par fèrel madurèr
só par d là s pôl insfilzèr,
un linzôl d chèrta vedrè,
una dåzza d âcua żlè,
un cafà con dal limån,
trai pundgâzi in un cantån,
al prufîl d na scuaciarlè
dåpp che Żóff al l’à pistè...
sei la mia strella!

Chi dåpp-meżdé såtta ai âlber d estèd
a guardèr tótt chi brèv balarén,
con cäl spuṡlòti ch’äl vgnêven in bîci
col scarpéṅni infilè int un sactén.

Ai é l’urchèstra dal crall di tranvîr
int al dàncing ed Strà San Vidèl:
tótt i an vójja ed balèr par dscurdèr i pensîr
parché ai såṅna Leonílldo Margṡèl.

Al pèder dla Filúzzi, al rà di baladûr,
trî gât ch’i fan n’urchèstra ed tränta sunadûr
l à fât balèr Bulåggna sänza tanti parôl in inglaiṡ
sunànd cunpâgna as mâgna quand la żänt la balèva in bulgnaiṡ!

Tótt chi żuvnût coi ciapétt int äl brèg
e i cavî inpatachè col brill-crímm,
bérra e gażåuṡa, un panén col parsótt,
i balèven tótt quant, anc i brótt.

Ai é la gâra ed Filúzzi al Pradèl,
par chi vénz ai é in prèmi un ninén:
a sunèr ai é al nòster Leonildo Margṡèl,
ch’métt äli èli int i pî ai balarén.

Al pèder dla Filúzzi, al rà di baladûr,
trî gât ch’i fan n’urchèstra ed tränta sunadûr
l à fât balèr Bulåggna sänza tanti parôl in inglaiṡ
sunànd cunpâgna as mâgna quand la żänt la balèva in bulgnaiṡ!

(Prémma d andèr a New York a m cardêva ed vàdder chisà côṡa. Invêzi l êra de pió).

New York l’é un arlói, l é una pgnâta ch’la bói,
l’é un shanghai ed palâz stranpalè.
New York l’é una fiòpa ch’l’à pêrs tótti äl fói,
l’é una véggna dåpp a una tinpstè.
New York l’é al ruṡgån d una maila,
al blîguel d un månnd amalè,
New York l’é una nèv sänza vaila
che ed nòt l ecuipâg’ l é scapè.
New York l’é ed chi insónni ch’i n t fan bṡa durmîr
e al såul l é un’ipòteṡi in zîl.
New York l’é una fnèstra t an pû brîṡa avrîr
par fichèrt a cufétt in curtîl.
New York l’é la vójja d un fiåur,
d un gât ch’al travêrsa la strè,
New York l’é una nòt sänza amåur,
New York l’é un supermarchè.

Malnàttan l’inpéjja i sû building grandiûṡ
ch’i pèren tótt âlbr ed nadèl.
Malnàttan t incanta ala nòt col såu lûṡ
e al bûr l é al sipèri dal mèl.
New York i s adânen cunpâgna äl furmîg
e i mâgnen curànd par la strè.
New York l’é la vójja d un pôrdig antîg,
dl udåur d una cà dscalastrè.

New York la se stémma cunpâgna un pavån
coi sû quèder gratè in tótt al månnd.
New York la t fà sénter cme däntr in parṡån,
cme una påndga int un påzz sänza fånnd.
New York l’é una ciâvga ch’la fómma,
na jungla d azâr e zimänt,
New York l’é al mirâg’ dla furtóṅna,
speranza di nûstr emigrànt.

New York la dezîd fra la pèṡ e la guèra,
New York l’é al sinsèl di putént.
New York capitèl d tótta quanta la tèra,
la t guèrda mustràndet i dént.
New York l’à un purtån sänza cèv
ch’l ardåppa una vétta da schièv.
New York stabiléss anc chi à fâm:
New York l’é una móccia d aldâm!

A i vadd a spâs felîz såtta la piôva,
i pèren tótt e dû däntr un paltò.
Lî la s é fâta una pnadûra nôva
inpatachè da cl’âcua ch’la vén żå.

Un’ânma lónga ló, cinòta lî,
insàmm i fan na còpia da ṡburdlèr
i én mói cme dû pipién infén ai pî,
mo såtta cl’âcua am pèr ed vaddri vulèr.

I s guèrden int i ûc’ drî dai ucèl.
s inspècen int un vaider tótt cuntént,
ló ai dîṡ int un’uraccia quèl ed bèl
e lî la rédd con l’aparàcc’ stra i dént.

Cum i én bî chi brótt amrûṡ ch’a vadd pasèr
tótti äl sîr zîrca al urèri dal magnèr:
i s afairmen pôc pió in là,
parché lî l’é arivè a cà.
I ciacâren in puctén
pò la såṅna al canpanén.
La s aṡlónga in pónta ed pî,
ló al s achéṅna vêrs ed lî,
i s inzócchen i dû ucèl par un baṡén...

Una dmanndga matéṅna in biziclatta
a fâg al mî girtén fén al Batfèr.
Un machinån con una spåuṡa in vatta
l um pâsa ataiṡ e a mé am tåcca ed frenèr.

“Che fûria ch’l’à li-là d andèr in cîṡa
- a päns mäntr a riprànnd a pedalèr -
stà pûr trancuélla tant an scâpa brîṡa
lu-là ch’l é vént minûd ch’al stà d asptèr”.

Un’åura dåpp arîv int al mumänt
che i spûṡ i fan la fòto coi parént:
ló un suṡanèl lóng lóng tótt elegànt,
lî cinuléṅna e l aparàcc’ stra i dént.

Cum i én bî chi dû brótt spûṡ ch’rédden felîz
só la pôrta ed San Żiròlam al Arclîż.
Lî l’é sänper cla schiciòta
brîṡa bèla e tanbuciòta,
arvujè däntr int l’urganża
pr arpiatèr un pôc la panza.
Mäntr ai piôv dal zîl al rîṡ,
fra i evîva e fra i surîṡ,
i s inzócchen i dû ucèl par un baṡén.

Una matéṅna in Piâza dl’Unitè
la żänt la se scaldèva al suladén.
Al inpruvîṡ arzàvv na ṡbalunè
in st’mänter ch’a parcàgg’ al muturén.

I arîven dû tuṡétt coi ucialén,
i cójjen al balån e i scâpen vî:
la mèder ch’la badèva al têrz fradlén,
la i brèva e pò la i fa turnèr indrî.

Dû cínno biónnd, carén, bän educhè,
i dmandénn scûṡa e i andénn vî cuntént
quand ai ò détt ch’a fèva acsé anca mé,
i m an surîṡ con l aparàcc’ stra i dént.

Cum i én blén i trî tuṡétt ed chi dû spûṡ
che un vôlta mé a i ciamèva i brótt amrûṡ.
Coi ucèl sänper pió grûs,
cal paltò ch’l é fòra d ûṡ,
anc al pèder l é arivè
int la Piâza dl’Unitè,
con la spaiṡa e col giurnèl
mäntr al schèlda al suladèl...
... i s inzócchen quâtr ucèl par un baṡén...
 

Semâfor råss

“Però...”.

La canta dla Tîż

Ai é una tîż in mèż ala canpâgna
dóvv ala sîra as sént dla żänt cantèr
dla ròba antîga ch'vén dala muntâgna,
dla ròba nôva scrétta par ṡburdlèr.

Ai é una tîż in mèż ala canpâgna
dóvv ala sîra as sént dla żänt cantèr...